СКАЗ ПРА ТРЫ КУЛІ

Em H7 Am Em

Як ляталі кулі ў роднай старане,

H7 Am D G

Нібы пчолы з вулляў у спякотны дзень.

C Am D D7 G

За жыццё кусалі хлопцаў маладых.

C Am H7 (2)H7 Em

Бандаю празвалі тых людзей лясных.

Стрэл за стрэлам хлопне – сэрца забаліць:

Ці заспелі хлопцы голавы схіліць?

Плакала матуля: Божа беражы!

Вылятаюць кулі – трэба ж дзецям жыць!

Толькі чыста ў хаце злыдні падмялі.

Гой, забралі коней – сіратой сяло,

Закілзалі волю – сківіцы звяло.

Доля, як палонны, з торбаю брыдзе

Па чужынскім полі, то было ж свае…

І лятаюць кулі, свішчуць на мяжы –

Галдасіць матулі, покуль дзецям жыць.

Не сцярпелі крыўды – з пекла грымнуў гром,

І чырвоны д”ябал пахіснуў законы

Векавечнай праўды – сеў тырна на троне.

Дзеці ўсе па лесе праўду ратаваць!

Дзесьці на Палессі – плачам не згукаць.

На руццэ пяць пальцаў, а сыночкаў – тры!

Сабірайся, бацька, дзетак забяры!

Памаліся, бацька. Хай ідуць дамоў.

Колькі ў свеце праўды – рэшата вады!

Ты стары забораў бы, далей ад бяды.

Вылецела куля з дула ў галаву –

Большага хіснула… Засталіся ўдвух,

Засталося двое, нібы сінь вачэй, --

Не счакаць спакою матчыных начэй.

Крывяной кашуляй муражок прымяў.

Нікуды не дзецца ад праклятай трэццяй

Захлынецца сэрца меншага сынка.

Нікуды не дзецца ад праклятай трэццяй

Захлынецца сэрца Сына-адзінца.

Як ляталі кулі ў роднай старане.

Хлопчыкі паснулі ў беспрабудным сне.

За святую волю, за зямлю, за долю

Леглі ў чыстым полі на ліхой мяжы.

Час прыходзіць бацькаў ваяваць за долю

Трэ за зброю брацца, як без волі жыць?